- Może po prostu chce być śmieszna?

- To trochę mi jej szkoda. Może księżniczka Celestia kiedyś ją znormalni.

Night Lily słyszała jakieś głosy, ale się nimi nie przejmowała. Liczyła się tylko ona, książka, noc i magia wypływająca z jej rogu. Klacz zamknęła swoje oczy, a magia rozstrzeliła się po wszystkich stronach. Ruszyła na klacz i okrążyła ją, a ona sama uniosła się lekko nad ziemię.
-Uda się, musi się udać...
Klacz cały czas powtarzała te słowa w myślach, uśmiechając się delikatnie. Teraz milczała, jednakże miała ochotę śpiewać. Czuła, jak unosiła się wyżej i wyżej.
Magia rozstrzeliła jeszcze mocniej. Night Lily wygięła się i poczuła, jak coś... przenosi ją gdzie indziej. Ból jaki nagle poczuła był nie do opisania. Klacz wiła się w konwulsjach, wyginała we wszystkie strony.
Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, ból zniknął. Klacz otworzyła oczy. Czuła, że leżała na ziemi. Ciarki przeszyły do jej plecach. Klacz... leżała w kawiarni.

- Sendy, jesteś tu? - zawołała Grey. Musiała wszystko wytłumaczyć przyjaciółce. Ale ogromnie się rozzłości, gdy ta nie będzie chciała wysłuchać księżniczki. To oczywiste. Najpierw pomyślała, czy nie upiec przeprosinowych ciasteczek, ale tu potrzebowała słów.

-Wy... Stałyście się teraz moim koszmarem sennym... Wasza krew i dusza... Te rzeczy zostaną przesądzone... Nigdy nie uciekniecie z labiryntu...

Powiedziawszy Genesis zabrała dziewczynom rogi i skrzydła.

-Nigdy wam się nie powiedzie... Las Everfree to przekleństwo i wasz życiowy błąd...

Wtedy zniknęła gdzieś we mgle. Czarnej, okrutnej mgle...

Sendy zobaczyła barierę ochronną. Wskoczyła za Grey i też nadal miała skrzydła i rogi.
-Taaaaak, wierzę Ci. Ja z tego lasu idę. Bye!
Kucyk uciekł. Jej siostra tam została.
-Sendy! Moje skrzydła i róg!
-O Jezu! Grey, całkowicie Ci wybaczę jeśli ją odczarujesz pomóż! Ona straciła sens życia!

Grey ze strachem spojrzała na przyjaciółkę i jej siostrę.
- Nawet najsilniejszy kucyk nie potrafi znów zmienić w alicorna - rozpłakała się. - Mogę wam dać albo skrzydła, albo róg. Jeszcze nie jestem na tronie, aby wam pomóc. - Grey zalała się łzami. - Wybaczcie! Wybaczcie mi! Moja mama zmienia w alicorna tylko w trakcie ceremonii na księżniczkę, a ja nie mam tyle mocy! Nie jestem taka silna! - DefeBow Grey poczuła, że słabnie i wpadła we własną kałużę łez. - Musicie wybrać - wyszeptała ze słonymi kroplami w ustach. - Jednorożec albo pegaz. - Na koniec opuściła głowę tak nisko, jak umiała. Na pewno, kiedy zostanie silniejsza, od razu zmieni przyjaciółki w alikorny. Teraz nie potrafiła.

- Więc... więc to był tylko sen? Brak rogu, skrzydeł, bycie ziemskim kucykiem? - Grey była mocno zdziwiona, nie wiedziała, czy to był sen czy jawa. Nie pamiętała, żeby zasnęła.